تأثیر یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان در درس علوم تجربی، در سال تحصیلی 86-1385 بود. تحقیق به روش شبه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. جامعه‌ آماری شامل 100 نفر از دانش‌آموزان پسر و دختر سال اول راهنمایی شهر هشترود بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب گردیدند. 49 نفر به عنوان گروه آزمایش برای آموزش یادگیری مشارکتی و 51 نفر نیز به عنوان گروه شاهد برای آموزش سنتی به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری، آزمون رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان (مشتمل بر 40 سؤال) بود. آزمودنی‌ها بعد از 6 هفته اجرای متغیر آزمایشی، ابتدا در پیش آزمون و سپس در پس آزمون رشد مهارت‌های اجتماعی مشارکت نمودند و رشد مهارت‌های اجتماعی آن‌ها اندازه‌گیری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t مستقل و t وابسته استفاده شد. مهارت‌های اجتماعی گروه آزمایشی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود و تفاوت بین میانگین‌های آن‌ها معنی‌دار بود. علاوه بر این، گروه پسران نسبت به گروه دختران در رویکرد مشارکتی از رشد مهارت‌های اجتماعی بالاتری برخوردار بودند.